Πολλές φορές με ρωτούσες τι κάνω τόσες ωρες στο λαπτοπ... Γελούσα και σου έδειχνα και με ενδιαφέρον κοιτουσες να μάθεις τι ήταν αυτό που με απασχολούσε!Το πρώτο ποστ λοιπόν αφιερωμένο σε σένα...Που έφυγες τόσο ανεπάντεχα...Και που 20 χρόνια τώρα μου εδωσες ακριβως οση αγαπη που μονο ενας γονιος μπορουσε να δωσει..Τυπικα δεν μας ενωνε καμια συγγενεια..Ουσιαστικα ομως εισαι μια δευτερη μητερα για μενα..Μας περιμενες καθε καλοκαιρι και εκανες πραγματικοτητα καθε παιδικο μας ονειρο...Τι και αν ημασταν μακρια,οι καρτουλες και τα δεματα που μας εστελνες καθε τοσο μας θυμιζαν ποσο κοντα ειμαστε στην πραγματικοτητα.Τερματιζες την αγαπη,ησουν διπλα στον καθενα σε οτι χρειαζοταν.Αραγε ακουσες ποτε σου ενα ευχαριστω??Και ομως δεν σε ενοιαζε..Εφυγες ηρεμη,χωρις να κουρασεις κανεναν...Το μονο που ηθελες ηταν να μην το μαθουμε εμεις,να δωσουμε ηρεμες εξετασεις.Ακομα και εκεινη την ωρα εμας σκεφτοσουν...Και εγιναν ολα οπως εσυ θα ηθελες.Εδωσες πολλα και τωρα σιγουρα θα εισαι εκει που παντα αξιζε να εισαι.Μαζι με τους αγγελους να μας προστατευεις ακομα περισσοτερο..Θα μου λειψεις τοσο..Ησουν η δικη μας Μary Poppins,ετρεχες για τα παντα με το γνωστο χαμογελο και την φραση-σωτηρια ''ελα τι σκας,εγω ειμαι εδω''...Καλο ταξιδι...Θα κοβεις ξυλα τωρα στον κηπο του Θεου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου