Ήταν Σεπτέμβριος ή Οκτώβριος νομίζω,δεν θυμάμαι ακριβώς. Ημερομηνία 2007. Αρχή στο νέο φροντιστήριο και λίγο άγχος γιατί δεν ήξερα κανέναν. Στο δεύτερο μάθημα μου μίλησαν για μια νέα μαθήτρια που την περιμέναμε. ''Φραντζέσκα την λένε και είναι πολύ όμορφη και καλή κοπέλα''. Σε κοίταζα ,το θυμάσαι, καλά καλά να δω τέλος πάντων ποια είναι αυτή η περιβόητη Φραντζέσκα. Νομίζω είπα κάτι σαν ΄΄Μαρία χάρηκα΄΄ ή κάτι τέτοιο. Σταδιακά γίναμε το καλύτερο δίδυμο γέλιου στο φροντιστήριο. Παρέα δεν κάναμε τότε αλλά περνούσαμε καλά στο μάθημα, το σημαντικότερο ήταν ότι γελούσαμε πολύ. Το γέλιο δένει τους ανθρώπους και μας ο κώδικας επικοινωνίας μας ξεκίνησε έτσι: με χαρά. Σιγά σιγά η χρονιά πέρασε και ήρθε η επόμενη γεμάτη πάλι με τέτοιες στιγμές γέλιου. Και η σχέση αυτή χτιζόταν κι άλλο. Και ήρθε και η τρίτη χρονιά. Τότε χωριστήκαμε θεωρητική εγώ τεχνολογική εσύ να συναντιόμαστε σε ένα έρημο ΑΟΘ. Το άγχος και η κούραση ποτέ δεν μας εμπόδισε να γελάμε πάλι και αυτό το λίγο διάστημα να περνάμε καλά και να λέμε τον πόνο μας για το τέρας που λέγεται Πανελλήνιες. Και το τέρας ήρθε. Και καλά τα πήγαμε.Εντάξει τότε καμιά μας δεν ήταν ευχαριστημένη.Αλλά τώρα βλέπεις πως μας δικαίωσαν οι επιλογές μας και η καθεμιά είναι εκεί που πρέπει :) Ζαλισμένες φοιτήτριες λοιπόν στην αρχή μας πέταξες μια πρόταση. Πάμε Αίγινα τον Σεπτέμβριο. Σε φάση εναλλακτικές διακοπές. Φυσικά και δεχτήκαμε. Αυτό ήταν Το αγαπήσαμε αυτό το νησί γιατί τελικά αυτό ήταν που μας έδεσε,ήταν η αρχή γι αυτό που είμαστε τώρα.
Από εκείνες τις διακοπές πέρασαν δύο χρόνια. Ήρθαν και άλλες διακοπές στο νησί μας και κάθε χρονιά όλο και καλύτερη. Με εμπειρίες από αυτές που θα λέμε στα εγγόνια μας και θα γελάμε.Με τρέλες και γέλια ατελείωτα και φάσεις σουρεαλιστικές.
Ξέρεις αν μας παρατηρήσει κάποιος θα μας πει ΄΄δεν ταιριάζετε βρε κορίτσια. Η μια καμαρωτή με τα τακούνια της και η άλλη να σέρνεται με τα all star; Η μια λογιστική και η άλλη ιστορία της τέχνης; Ή το άλλο με τις μουσικές σας: η μια να ακούει τα λαϊκά της και η άλλη τα έντεχνα της''
Και εγώ όμως θα του πω ΄΄ναι αγαπητέ μου όμως την αγαπώ΄΄ και εσύ θα πεις ΄΄ είναι ο παπαφούριας μου και άστη να ακούει τον Αλκίνοο της και να διαβάζει τον Καμύ της΄΄. Την σεβόμαστε την διαφορετικότητα μας γιατί απλά δεν μας ενοχλεί στο βασικό που είναι η ίδια η σχέση μας.
Σήμερα γίνεσαι 20. Εγώ που τείνω ενεργά πλέον στα 21 ως πιο σοφή θα πω πόσο χαίρομαι που για ακόμα μια φορά θα τα περάσουμε μαζί. Που είμαστε καλά και καταφέρνουμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να ξεπερνάμε τα προβλήματα της καθημερινότητας. Γιατί μπορεί να είσαι ο τσαμπουκάς της παρέας αυτής εγώ όμως είμαι η λογική και θα σου λέω πάντα ότι δεν πρέπει να αφήνουμε κανέναν να μας στενοχωρεί για μικροπράγματα,τα σημαντικά είναι αλλού.
Γιατί πάντα θα κάνουμε πλάκες και θα χαζοχαιρόμαστε (θυμήσου το γέλιο εκείνης της μέρας παρακαλώ)
ή θα τριγυρνάμε στα σοκάκια της Αίγινας με χαμόγελα κρεστ
Χρόνια σου πολλά λοιπόν Φρεουλίνι μου. Να ναι πάντα όμορφα και να τα συνοδεύουν στιγμές με χαμόγελα. Ακόμα και αν τα πράγματα είναι δύσκολα αυτό δεν πρέπει να φύγει ποτέ και ούτε θα το αφήσουμε,δεν το αφήσαμε άλλωστε στις δυσκολίες μας. Εγώ θα είμαι εδώ ακόμα και αν ο δρόμος με βγάλει λίγο πιο μακριά. Πάντα εδώ θα είμαι να βιάζομαι για τα πάντα :)
ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ :) !!! Αλήθεια πότε μεγαλώσαμε έτσι εγώ ακόμα 16 μοιάζω όπως τότε :)
Σας ασπάζομαι
Κόνδορας - Μαρία Miranda Spencer Βατίστα
Υ.Γ. : μην συγκινηθείς πολύ ρε Σκορπιέ γαμώτο με την κρυφοευασθησία σας !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου